درس‌های بندگی در سایه‌سار مسجدالنبی(ص)
به‌منظور آشنایی عمیق‌تر دانشجویان اعزامی به عمره مفرده با مفاهیم معرفتی، قرآنی و معنوی مرتبط با این سفر نورانی، مجموعه‌ای از نکات و تأملات معنوی از سوی معصومه حاجی‌عموشا، استادیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه امام صادق(ع) و یکی از اساتید همراه کاروان دانشجویی را از نظر محترمتان می‌گذرانیم.
این نکات با هدف ارتقای بهره‌مندی زائران جوان از فضای معنوی مدینه و مکه و فراهم آوردن بستری برای تأمل بیشتر در معارف وحیانی، در اختیار مخاطبان قرار می‌گیرد تا این سفر، نه تنها یک زیارت، بلکه تجربه‌ای عمیق‌تر، فهم‌پذیرتر و اثرگذارتر در مسیر رشد روحی آنان باشد.
متن دومین یادداشت به شرح ذیل است:
همیشه این پرسش برای ما مطرح است که چرا همه زیارتنامه‌های ائمه معصومین(ع) و امامزاده‌ها با شمار فراوانی «سلام» خطاب به شخصیت‌های خاصی از پیامبران و ائمه(ع) آغاز می‌شود؟ این سلام، تنها یک عبارت لفظی نیست، بلکه ابراز ارادت قلبی و محبتی ویژه به میزبانان آسمانی است.
بر پایه بیانی از علامه طباطبایی(ره)، گویی زائر وارد باغی می‌شود که از آنِ امام معصوم است. در می‌زند و با روی گشاده صاحبخانه روبرو می‌شود. آنگاه، زائر با هر سلام، چنان خم می‌شود و دسته گلی زیبا از آن بوستان برمی‌چیند و آن را به نشانه درخواست عنایت و محبت، با احترام به امام تقدیم می‌کند. در حقیقت، او با جلب توجه، خود را آماده دریافت عنایت امام و هدایت نورانی ایشان می‌کند. خویشتن را همراه با امامت می‌سازد تا با کمک ایشان، مقامات قرب إلی‌الله را بپیماید و در پایان زیارت، به درجه آمادگی برای سربازی و خدمت به محمد و آل محمد(ع) نائل آید.
در زیارت عاشورا نیز همین سیر تکاملی دیده می‌شود؛ با سلام آغاز می‌کنیم و گام‌به‌گام، مراتب حضور و توجه امام برای زائر روشن می‌شود، تا آنجا که به سربازی آماده برای خدمت به حضرت حجت(عج) ارتقا می‌یابد. این سلام، حکم ورودیه را دارد و نشان می‌دهد که ما به خانه مقدس اهل‌بیت(ع) وارد شده‌ایم و با نهایت ادب و تواضع، آماده دریافت فیوضات و رشد و تعالی هستیم و هر ابراز ارادت، زمینه‌ساز عنایت و برکت بیشتر خواهد بود. در واقع، پاسخ آن سلام، برکاتی است که زائر دریافت می‌کند.
این درک معنوی از سلام و صلوات در زیارت اهل‌بیت(ع)، زائر را از مرحله ابتدایی حضور در مکانی مقدس تا دریافت عنایتی نهایی، به‌شکلی عمیق و ملموس درگیر می‌سازد و حس حضور در محضر اهل‌بیت(ع) را به تجربه‌ای عینی و روحانی تبدیل می‌کند.
